Happiness held is the seed.

Happiness shared is the flower.

ความสุขที่เก็บเอาไว้คือเมล็ด

ความสุขที่แบ่งปันคือดอกไม้ 

John Harrigan

Ivan Bunin

อิวาน บุนิน (Иван Флексеевич Бунин)

นักเขียนรางวัลโนเบล คนแรกของรัสเซีย 
เขาเกิดในจังหวัดโวโรเนซ (Voronezh) ตอนกลางของประเทศรัสเซีย เมื่อวันที่ 22 ตุลาคม 1870   บิดาคือ อเล็กซี่ (Aleksei Nikolaevich Bunin,1827-1906) มารดาชื่อ ลุดมิล่า (Liydmila Alesandrovna Chubarova, 1835-1910) บุนิน เป็นลูกชายคนที่สาม และมีน้องสาวอีกสองคน ครอบครัวของเขาเป็นเจ้าของที่ดินที่มีฐานะค่อนข้างยากจน
บุนิน อยู่ในโวโรเนช แค่สามปี ก่อนที่ครอบครัวของเขาจะย้ายไปยัง Orel ในเขต Stanovlyansky
1881 เข้าเรียนที่โรงเรียนในเมือง Yeletsky แต่ว่าเขาไม่ทันได้สำเร็จการศึกษา ก็โดนไล่ออกจากโรงเรียนตอนเดือนพฤษภาคม 1886 เพราะครอบครัวมีปัญหาเรื่องการเงิน เพราะพ่อของเขาติดการพนันจนทำให้ครอบครัวล้มละลาย แต่ไม่นานพอช่วงปลายปีก็กลับไปเรียนอีกครั้ง
1887 เขียนบทกวี ชื่อ Village Paupers (Деревенские нищие) พิมพ์ครั้งแรกลงในหนังสือพิมพ์ St.Petersburg’s Rodina
1889 มกราคม บุนินย้ายตามพี่ชาย ชื่อจูเรียส (Jurius)มายังเมือง Oryol โดยตัวเขาเองได้ทำงานเป็นเสมียรให้กับรัฐบาลของเมือง ทำงานในห้องสมุด ก่อนที่จะได้ทำงานกับหนังสือพิมพ์ Orlovsky Vestnik (Орловский вестник)ซึ่งทำให้เขาได้รู้จักกับ Varvara Pashchenko ซึ่งกลายมาเป็นคนรักของเขา ทั้งคู่มีความสัมพันธ์กันจนกระทั้ง 1894 ก็ต้องเลิกลาจากกัน
1895 เร่ิมติดต่อกับแอนตัน เชคอฟ (Anton Chekhov) และตอล สตอย (Leo Tolstoy) ซึ่งผลงานของตอลสตอย มีอิทธิพลต่องานของบุนินอย่างมาก เขาเคยเดินทางไปยังบ้านพักของตอลสตอยในยูเครน แต่ว่าไม่นานเขาก็มีปัญหากับตอลสตอย 
ในปีนี้เขาย้ายมายังเซนต์ปีเตอร์เบิร์ก  และยังเดินทางไปๆ มาๆ ระหว่างเมืองนี้กับมอสโคว์ เขาเขียนหนังสือรวมเรื่องสั้นเล่มแรกเสร็จในปีนี้ ชื่อ To The Edge of The Wolrd and Other Stories 
1890 เขาเริ่มเรียนภาษาอังกฤษด้วยตัวเอง และแปลนวนิยายเชิงกวี ของ Henry Longfellow เรื่อง The Song of Hiawatha พิมพ์ลงใน Orlovsky Vestnik 
1898 เขาแต่งงานกับ Anna Nikolaevna Zakhni ลูกสาวของนักปฏิวัติชาวกรีก ทั้งคู่มีลูกชายด้วยกันในปีต่อมา แต่เด็กก็เสียชีวิตตอนอายุแค่ห้าขวบ
1903 ได้รับรางวัล Pushkin prize จากผลงาน Listopad, และการแปล The Song of Hiawatha เป็นรางวัลสำคัญรางวัลแรกในชีวิตนักเขียนของเขา
1906 บุนินแต่งงานใหม่กับ Vera Nikolaevna Morumtseva ก่อนที่ทั้งคู่จะเดินทางไปท่องเที่ยวในตะวันออกกลาง 
1909 ได้รับเลือกให้เป็นสมาชิกกิตติมาศักดิ์ของ Academy of Sciences
1912 ช่วงฤดูหนาวเขาไปอาศัยอยู่กับแม็กซิม กอร์กี ในอิตาลี ที่เกาะคาปริ (Capri island) ซึ่งเขาได้เขียนนิยายสั้นที่ได้รับความนิยมมาก เรื่อง The Gentleman from San Francisco
1917 ในการปฏิวัติรัสเซียนั้น เขาไม่เห็นด้วยกับพวกบอลเชวิค และได้เดินทางออกจากมอสโคว์มายังโอเดสสา หลังการปฏิวัติในเดือนตุลาคม ตอนนั้นเมืองโอเดสสา อยู่ใต้การควบคุมของกองทหารจากออสเตรีย ก่อนที่สิงหาคม 1919 กองทัพขาวจะสามารถยึดเมืองนี้ไว้ได้ บุนินได้ร่วมทำงานในกองทัพ Volunteer Army ของกองทัพขาว โดยเป็นบรรณาธิการให้กับหนังสือพิมพ์ Iuzhnoe Slovo
1921 มกราคม บุนินและภรรยาเดินทางออกจากสหภาพโซเวียต มีเป้าหมายที่ฝรั่งเศส พวกเขามาถึงยังปารีสในเดือนพฤษภาคม ซึ่งในฝรั่งเศส เขาได้พิมพ์ผลงานที่เขาเขียนในช่วงก่อนการปฏิวัติออกมาจำนวนหนึ่ง โดย Scream เป็นเรื่องแรกที่ถูกพิพม์ในฝรั่งเศส
1925 เขาได้ทยอยพิมพ์ไดอารี่ของเขาที่เขียนระหว่างปี 1918-1920 ระหว่างการหนีการปฏิวัติในรัสเซีย เนื้อหาต่อต้านการปฏิวัติของบอลเชวิค ลงในหนังสือพิมพ์ Vozrozhdenye ซึ่งอยู่ในปารีส ไดอารีของเขาใช้ชื่อว่า Cursed Day (Окаянные дни) หนังสือไม่เคยได้พิมพ์ในโซเวียตจนปี 1980 แต่ในตะวันตกมันเป็นเครื่องมือสำคัญที่ใช้ในการโฆษณาต่อต้านบอลเชวิค
1930  พิมพ์หนังสือชื่อ Life of Arseniev ออกมา
1933 เขาได้รับเลือกให้เป็นผู้ได้รับรางวัลโนเบล สาขาวรรณกรรม
1940s เมื่อเกิดสงครามโลกครั้งที่สอง เพื่อนของบุนินในอเมริกาได้ช่วยยืนขอหนังสือเดินทาง Nassen passport สำหรับผู้อพยพที่ออกโดยองค์การสันนิตบาตชาติให้แก่บุนิน  เพราะฝรั่งเศสตอนนั้นมีความเสี่ยงที่จะตกอยู่ใต้อาณัติของเยอรมัน  แต่ว่าเขาและภรรยาตัดสินใจที่จะอยู่ในกราสเซ่ต่อไป มันเป็นหมู่บ้านที่ตั้งอยู่บนหุบเขา บุนิน นั้นเสี่ยงที่จะถูกนาซีสังหารมาก เมื่อเขาให้ที่หลบภัยแก่ชาวยิว นักเปียโน A. Liebermann นักเขียนโซเวียต เช่น Leonid Zurov, Nikolai Roschin ซึ่ง ซูรอฟ ได้เล่าเอาไว้ว่าคนในหมู่บ้านนั้นต้องปลูกผักเพื่อกินเอง และพวกเขาก็กินสุนัขและแมวจนหมด ตอนที่เขาเจอบุนินนั้น ร่างกายผอมแห้งมาก แต่ว่าเขาก็ยังยืนยันที่จะไม่ย้ายไปไหน และบอกว่าภูมิใจที่ได้ช่วยเหลือคนอื่นบ้าง
1953 เขาเสียชีวิตด้วยอาการหัวใจวาย ในขณะที่นอนหลับอยู่ ในเช้าวันที่ 8 พฤศจิกายน ในกรุงปารีส และถูกฝังที่ Sainte Genevieve des Boris ในฝรั่งเศส หลังจากเขาเสียชีวิตไม่นานหนังสือที่เขาเขียนก็ได้รับอนุญาตให้ตีพิมพ์ในโซเวียตได้ เขาเป็นนักเขียนอพยพคนแรกที่ได้รับสิทธินี้ ยกเว้นเรื่อง Cursed Days ที่ถูกแบนจนปี 1980s
Don`t copy text!