Happiness held is the seed.

Happiness shared is the flower.

ความสุขที่เก็บเอาไว้คือเมล็ด

ความสุขที่แบ่งปันคือดอกไม้ 

John Harrigan

Sergey Ilyushin

เซอร์เกย์ อิลยูชิน (Сергей Владимирович Ильюшин)
นักออกแบบเครื่องบิน 
เขาเกิดในครอบครัวเกษตรกรที่ยากจน หมู่บ้านชื่อว่าดิเลียเลโว่ (Dilialevo) ในเขตโวล็อกด้า (Vologda region) พ่อแม่ของอิลยูชิน มีลูกถึง 11 คน โดยที่อิลยูชินเป็นลูกคนสุดท้อง พี่น้องสองคนของเขาเสียชีวิตไปตั้งแต่ตอนยังเล็ก เขาเกิดในวันที่ 30  มีนาคม 1894
พ่อแม่ของเขาเป็นคนที่แทบจะไม่รู้หนังสือเลย แต่ว่าในบ้านของพวกเขามีห้องเก็บหนังสือเล็กๆ สำหรับหนังสือสวดมนต์ ไบเบิ้ล และวารสารต่างๆ ตามแต่จะหามาได้ หนังสือเล่มแรกที่อิลยูชินหัดอ่านจึงเป็นไบเบิ้ล
อิลยูชิน เริ่มเรียนหนังสือตอนอายุ 8 ปีแล้ว จากโรงเรียนประถมที่อยู่ห่างจากบ้านของเขาไปสองกิโลเมตรครึ่ง เขาต้องเดินไปเรียนหนังสือทุกๆ วัน แต่ว่าเรียนได้เพียงแค่ 3 ปี ก็ต้องออกจากโรงเรียนมาเพื่อช่วยงานในไร่ของที่บ้าน
1909 เมื่ออายุ 15 ปี ก็เดินทางออกจากบ้านเพื่อไปหางานทำ ช่วงนี้เขาได้งานเป็นกรรมกรอยู่ในโรงงานแห่งหนึ่งในเมืองคอสโทรม่า (Kostroma)  ทำงานเป็นคนงานขุดถนนในโวล็อกด้า (Vologda) ก่อนได้งานเป็นพนักงงานทำความสะอาดในโรงงานผลิตสีในเซนต์ปีเตอร์เบิร์ก 
1910 เขามาทำงานเป็นแรงงานเพื่อเตรียมการจัดเทศกาลการบิน (The All Russian Aviation week) ซึ่งมีรายได้ทีดีกว่า เทศกาลจัดขึ้นในเดือนกันยายน เขาทำหน้าที่ในการกวาดลานบินและเป็นลูกมือในการช่วยประกอบเครื่องบิน ทำให้เขาเริ่มสนใจเครื่องบิน
1911 หลังจากจบเทศกาล เขาเดินทางกลับไปยังดิเลียเลโว่ โดยได้งานในฟาร์มโคนม ซึ่งเขาทำงานเป็นพนักงานรีดและคอยส่งนม แต่ว่าไม่นานเขาก็เดินทางไปไซบีเรีย เพื่อทำงานก่อสร้างรางรถไฟ
1913 เขาอยู่ในบริเวณกรุงทาลินิน เอสทัวเนีย  โดยทำงานในอู่ต่อเรือ
1914 ถูกเกณฑ์ทหาร ในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 1 , อิลยูชินนั้นเข้าประจำการในหน่วยทหารบก และด้วยความที่เขาสามารถเขียนหนังสือได้ ทำให้ได้ทำงานเป็นเสมียรอยู่ในศูนย์บัญชาการของเมือง ซึ่งต่อมาเขาก็โชคดี ที่ถูกเรียกให้เป็นหนึ่งในเจ็ดทหารที่ถูกส่งไปประจำหน่วยการบิน โดยตอนเริ่มต้นเขาทำงานเป็นช่างดูแลเครื่องบิน 
1917 เริ่มทดสอบการเป็นนักบิน จนได้ใบอนุญาติเป็นนักบินมา แต่ว่าตัวเขาเองไม่ค่อยจะได้ขับเครื่องบิน และไม่เก่งในการขับนัก และต่อมาเมื่อเกิดปฏิวัติโดยพรรคบอลเชวิค และสงครามกลางเมือง โรงงานหลายแห่งถูกปิด ไม่มีการผลิตเครื่องบิน ทำให้ 1918 อิลยูชิน ต้องเดินทางกลับบ้านเกิด และทำงานให้กับสภาเศรษฐกิจของเมือง โดยทำหน้าที่ตรวจตราง โรงเลื่อย โรงสี และสุสาน
1918 ตุลาคม เข้าเป็นสมาชิกพรรคคอมมิวนิสต์
1919 ถูกเรียกตัวเข้าประจำการณ์ในกองทัพแดง และถูกส่งตัวไปที่เมืองเซอร์ปุคอฟ (Serpukhov) ซึ่งมีสำนักงานใหญ่ของกองทัพอากาศของกองทัพแดง ซึ่งเขาพยายามสมัครเข้าเป็นนักบิน แต่ในเวลานั้นกองทัพแดงเผชิญวิกฤตคลาดแคลนเครื่องบิน และอุุปกรณ์ต่างๆ ก็ไม่เพียงพอ อิลยูชิน จึงได้ทำหน้าที่แค่เป็นช่างเครื่อง
1921 เป็นหัวน้าฝูงบินที่ 9 ในเมืองคูบาน  (9th Kuban army , Caucasus Front) ทางตอนใต้ของประเทศ ซึ่งทำสงครามอยู่ในจอร์เจีย แต่ไม่นานเขาก็ถูกส่งตัวกลับมายังมอสโคว์ และกันยายน เขาได้ตัดสินใจลาออกจากกองทัพ เพื่อเข้าเรียนที่สถาบันวิศวกรรมการบิน (Red Air Force Engineering Institute) ซึ่งผลการเรียนของอิลยูชินนั้น ส่วนใหญ่เขาจะได้รับเกรด C 
1923 ระหว่างที่เรียนหนังสืออยู่นั้นเขาออกแบบเครื่องร่อนลำแรก (glider) แต่ว่ามันไม่ผ่านการทดสอบ เพราะว่าการทรงตัวไม่ดีและบรรทุกน้ำหนักไม่ได้มาก
1925 เขาเข้าประกวดการแข่งขันเครื่องร่อนในประเทศเยอรมัน และได้รับรางวัลชนะเลิศ เป็นรางวัลแรกในชีวิต
1926 สำเร็จการศึกษา และได้เข้ารับหน้าที่ในตำแหน่งคณะกรรมธิการด้านการวิจัยของกองทัพอากาศ (Research and TEchnology committee of Air Force) ซึ่งเขาการศึกษาเทคนิคต่างๆ จากเครื่องบินของต่างชาติ ซึ่งทำให้มีโอกาสทำงานร่วมกับนักวิจัยที่มีชือเสียงหลายท่าน ในสถาบันวิจัยการบิน  TsAGI  อย่าง ตุโปเลฟ (Andrei Tupolev) 
1931 ได้รับตำแหน่งผู้ช่วยในสถาบันวิจัยของ TsAGI และเขาเริ่มออกแบบเครื่องบินของตัวเอง
1933 ถูกย้ายมาประจำในโรงงานเครื่องบินเมนซินสกี (Menzhinsky Aircrarf Factory) ในมอสโคว์ ซึ่งโรงงานนี้กลายมาเป็น OKB Ilyushin
1935 โรงงานของอิลยูชิน สร้างเครื่องบินลำแรก โดยเป็นเครื่องบินทิ้งระเบิดที่ทำจากไม้ ชื่อว่า CKB-26 (ЦКБ-26)  ซึ่งในปีต่อมานักบินชื่อวลาดิมีร์ (Vladimir Kokkinaki) ใช้เครื่องบินลำนี้สร้างสถิติการบินในโซเวียต
1939 ตุลาคม เครื่องบินจู่โจม ต้นแบบ Ilyushin Il-2 ‘The Hunchback’ (นาโต้ Bark)ออกบินครั้งแรก เครื่องนี้ถูกผลิตจำนวนมากในปี 1941 เมื่อเกิดสงครามโลกครั้งที่ 2 , นักบินเวลานั้นบอกว่าเครื่องควบคุมได้ยากลำบากเนื่องจากตัวถังขนาดใหญ่ แต่ว่าเครื่องมีความทนทานสูง ในช่วงสงครามโลก มีการผลิต Il-2 กว่า 36,000 ลำ
1941 เครื่องบินรุ่นแต่มา เป็นแบบทิ้งระเบิด ระยะกลาง  Il-4 ซึ่งเป็นเครื่องบินรุ่นแรกที่เอาระเบิดไปทิ้งถึงกรุงเบอร์ลินได้ในเดือนสิงหาคม
1943 อิลยูชิน เริ่มต้นวิจัยเครื่องบินสำหรับการพาณิชย์ แม้ว่าจะอยู่ในช่วงสงคราม
1946 เครื่องบินโดยสาร Il-18 ถูกผลิตขึ้น หลังสงครามเพียงปีเดียว ซึ่งมันเป็นเครื่องบินของโซเวียตที่โลกรู้จักดีในช่วง 60s-70s  บรรทุกผู้โดยสารได้ 100-120 คน ซึ่งเลิกผลิตไปแล้ว แต่ว่ายังมีการใช้งานอยู่จนปัจจุบัน
1970 อิลยูชิน เกษียณตัวเอง , ตลอดชีวิตของเขาได้รับรางวัล Stalin Prize มากถึง 7 ครั้ง มากที่สุดในโซเวียต
1977 เขาเสียชีวิต ในวันที่ 7 กุมภาพันธ์ 1977 ในมอสโคว์ ขณะอายุ  82 ปี
อิลยูชิน แต่งงานสองหน ภรรยาคนแรกชื่อ ไรซ่า ซัลคอฟสกาย่า (Raisa Zhalkovskaya)  มีลูกสาวชื่อ อิลิน่า(b.1920) และลูกชายวลาดิมีร์ (b.1927)
ภรรยาคนที่สองชื่อ อนาสตาเซีย โซเวโตว่า (Anastasia Sovetova) เป็นวิศวกร มีลูกชายด้วยกันสองคน ชื่อ เซอร์เกย์ (b.1947) และ อเล็กซานเดอร์ (b.1955)
Don`t copy text!