ฌูลส์ โคตาร์ด (Jules Cotard)
Cotard’s Syndrome
โคตาร์ด เกิดเมื่อวันที่ 1 มิถุนายน 1840 ในเมืองอิสเซาเด่น, อินเดร (Issoudun, Indre) ฝรั่งเศส พ่อของเขาเป็นปาสเตอร์ในนิกายโปรเตสแตนต์
โคตาร์ดเข้าเรียนแพทย์ในปารีส และหลังจากจบออกมาได้ทำงานที่โรงพยาบาลปีตี-ซาลปิทริแยร์ (Pitié-Salpêtrière Hospital) ระหว่างนี้มีความสนใจเป็นพิเศษเกี่ยวกับผู้ป่วยที่มีปัญหาเส้นโลหิตในสมองแตก (cerebrovascular pathology)
1869 เกิดสงครามระหว่างฝรั่งเศสกับปรัสเซีย (Franco-Prussian War) ทำให้หมอโคตาร์ดออกจากโรงพยาบาล เพื่อเข้าเป็นทหารและได้เป็นแพทย์ในสนามรบ
1871 มาทำงานอยู่ในคลีนิของหมอชาร์ล เลส์จ (Ernest-Charles Lasègue) ซึ่งที่นี่เขาได้ศึกษาผู้ป่วยที่มีอาการทางจิตหลายราย
1874 ย้ายมาอยู่ในเมืองแวนเวส (Vanves)
1882 หมอโคตาร์ดดูแลรักษาผู้ป่วยรายหนึ่ง เป็นหญิงวัย 43 ปี ซึ่งหมอโคตาร์ดบันทึกชื่อของเธอว่า นาง.X (Mademoiselle X) นาง.X เชื่อว่า ตัวของเธอนั้นไม่มีอวัยวะเลย มีเพียงแต่กระดูกและผิวหนัง และเธอต้องการให้มีการเผาตัวเธอเองเสีย
หมอโคตาร์ดอธิบายอาการของผู้ป่วยนี้ว่าเป็น “Walking Corpse Syndrome” ที่ผู้ป่วยมีความเชื่อว่าตัวเองตาย, ไม่มีวิญญาณ หรือเชื่อว่าสูญเสียอวัยวะบางส่วน ซึ่ง หมอโคตาร์ดจะรักษาผู้ป่วยด้วยวิธี ECT (Electroconvulsive thereapy) มากกว่าการใช้ยา
ภายหลังอาการของโรคทางจิตลักษณะนี้จึงถูกเรียกว่า Cotard’s Syndrome
1889 ลูกสาวของโคตาร์ดล้มป่วยเป็นโรคคอตีบ (diphtheria) ซึ่งหมอโคตาร์ดดูแลลูกสาวอย่างใกล้ชิดเป็นเวลากว่าสองอาาทิตย์ จนกระทั้งหมอติดเชื้อและล้มป่วยเสียเอง
19 สิงหาคม, โคตาร์ดเสียชีวิต