แยฟโดเกีย อิสโตมิน่า (Евдокия Ильинична Истомина)
นักบัลเลต์
อิสโตมิน่า เกิดเมื่อวันที่ 17 มกราคม 1799 ในเซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก เธอเป็นลูกสาวของนายตำรวจชื่ออิลย่า (Ilya Istomin) พ่อของเธอเป็นคนติดเหล้า ส่วนแม่ชื่ออนิสย่า (Anisya)
พ่อเสียชีวิตตอนที่เธออายุเพียงหกปี ทำให้เธอต้องกลายเป็นเด็กกำพร้า อิสโตมิน่าเธอถูกส่งเข้าเรียนที่โรงเรียนการละครหลวงเซนต์ปีเตอร์เบิร์ก (St.Petersburg’s Imperial Theater School) โดยได้มีโอกาสเรียนบัลเลต์กับซาซาโนว่า (Yekaterina Sazonova) และต่อมาได้เรียนชาร์ล ดิเลดอต (Charles-Louis Diledot ) ครูสอนการเต้นรำชาวฝรั่งเศส และผู้ประดิษฐ์รองเท้าบัลเลต์
อิสโตมิน่าเป็นนักบัลเลต์คนแรกในรัสเซียที่ใช้เทคนิคการยืนด้วยปลายเท้า (pointe technique) เธอเริ่มมีชื่อเสียงตั้งแต่ยังคงเรียนอยู่ที่โรงเรียนการละคร จากการแสดงในเรื่อง Acis and Galathee ในบทของ Galathee
1816 อิสโตมิน่าจบการศึกษาที่โรงเรียนการละคร และเข้าเป็นนักแสดงอาชีพของคณะบัลเลต์หลวง (Imperial Russian Ballet) ซึ่งดิลดอตเป็นผู้ดูแล อิสโตมิน่าอยู่กับคณะบัลเลต์หลวงกว่า 20 ปี ในอาชีพขอเธอ
1817 ชีวิตรักของอิสโตมิน่าเป็นโศกนาฏกรรม เมื่อเธอความสัมพันธ์ชู้สาวกับเคานต์วาสิลี เชียร์มิเตฟ (Vasily Sheremetev) แต่วันหนึ่งพวกเขาทะเลาะกัน และแยกทางกัน อิสโตมิน่าตอบรับคำเชิญชวนให้ไปดื่มชาจากอเล็กซานเดอร์ กริโบเยดอฟ (Alexander Griboyedov) เพื่อนของเชียร์มิเตฟ ที่เป็นนักเขียน ซึ่งในวันนั้นซาวาดอฟสกี้ (Zavadovsky) เศรษฐีคนหนึ่งก็ได้เข้ามาร่วมดื่มชาที่บ้านของกริโบเยดอฟด้วย จนกลายเป็นข่าวลือกันว่าอิสโตมิน่ามีความสัมพันธ์ก้ับซาวาดอฟสกี้
ต่อมาเมื่อเชียร์มิเตฟ และอิสโตมิน่าคืนดีกัน , เชียร์มิเตฟจึงได้ท้าดวลปืนกับซาวาดอฟสกี้ และเชียร์มิเตฟเป็นฝ่ายที่ถูกยิงเสียชีวิต
จากนั้นกริโบเยดอฟ ยังได้ดวลปืนกับอเล็กซานเดอร์ ยาคุโบวิช (Alexander Yakubovich) ที่ต่อมาเป็นนักปฏิวัติในกลุ่มดิเซมบริสต์ (Decembrists) เพื่อแย่งอิสโตมิน่าด้วย ซึ่งการดวลปืนครั้งนี้กริโบเยดอฟโดนยิงเข้าที่ฝ่ามือ
อิสโตมิน่ากับดิเลดอตมีชื่อเสียงร่วมกันจนแยกชื่อของทั้งคู่ออกจากกันไม่ได้ พวกเขาสร้างชื่อเสียงจากบัลเลต์หลายเรื่อง อาทิ Zephyr and Flora, Cora and Alonso (1820), Alcestis (1821)
1823 The Prisoner of the Caucasus (1823) เปิดแสดงที่โรงละครบอลชอย (Bolshoi theater) ซึ่งพุตกิ้น (Alexander Pushkin) ที่ได้ชมการแสดงได้แต่กวีถึงอิสโตมิน่าเอาไว้ในนิยาย Eugene Onegin ของเขาด้วย และยังมีแผนที่จะเขียนเรื่อง Two Dancers ที่ได้แรงบันดาลใจการการแสดงนี้ แต่ว่าพุชกิ้นเสียชีวิตก่อนที่นิยายของเขาจะเขียนเสร็จ
1829 ดิเลดอตมีปัญหากับเจ้าของโรงละครและได้ออกจากการควบคุมคณะบัลเลต์หลวงไป หลังจากนี้ชีวิตการเป็นักแสดงบัลเลต์ของอิสโตมิน่าก็เริ่มตกต่ำลง ประกอบกับอายุที่มาขึ้นและอาการบาดเจ็บที่ข้อเท้า
1836 30 มกราคม, อิสโตมิน่าได้ขึ้นเวทีแสดงบทเวทีเป็นครั้งสุดท้าย แต่การแสดงครั้งนี้เธอขึ้นไปร้องเพลงเพียงเล็กน้อย ไม่ใช่การเต้นบัลเลต์ หลังจากนั้นเธอก็ยุติอาชีพนักบัลเลต์
แต่งงานกับ Gudonov
1840s แต่งงานกับปาเวล เยกุนิน (Pavel S. Ekunin) นักแสดง
1848 8 กรกฏาคม, เสียชีวิตจากโรคอหิวาห์ ในเซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก