Happiness held is the seed.

Happiness shared is the flower.

ความสุขที่เก็บเอาไว้คือเมล็ด

ความสุขที่แบ่งปันคือดอกไม้ 

John Harrigan

Sima Qian

ซือหม่า เชียน (司马迁)

ผู้เขียน Records of the Grand Historian (史記,(Shiji))

ซือหม่า เชียน เกิดประมาณ 145 BC  ในเส้าฝังยี่ (Zuopingyi, Shaanxi) ในมณฑลชานฉีปัจจุบัน  ขณะนั้นเป็นรัชสมัยของจักรวรรดิวู่ (Emperor Wu) แห่งราชวงศ์ฮั่น (Han dynasty) 

พ่อของเขาชื่อ ซือหม่า ถัน (司馬談, Sima Tan) เป็นโหราจารย์/นักประวัติศาสตร์ (太史, Taisai, ชื่อตำแหน่งคือ ไท่ชิ) ซึ่งเป็นตำแหน่งระดับล่างในราชสำนัก หน้าที่หลักคือการคำนวณปฏิทิน ตามเสด็จและจดบันทึกหมายเหตุประจำวัน

ซือหม่า ถัน นั้นมีความใฝ่ฝันที่จะเขียนบันทึกประวัติศาสตร์จีนอย่างสัมบูรณ์ให้สำเร็จ แต่ว่าเขานั้นเสียชีวิตไปก่อน โดยที่ได้เขียนโครงร่างคร่าวๆ เอาไว้  ซึ่งก่อนจะเสียชีวิตเขาก็ได้มอบปณิธานนี้ต่อให้กับซือหม่า เชียน ให้เป็นผู้สานต่อภารกิจ

126 BC   ซือหม่า เชียน ได้ออกเดินทางพเนจรไปตามเมืองต่างๆ ในประเทศ และประเทศใกล้เคียง 

122 BC   แต่งงาน และมีลูกสาวหนึ่งคน 

110 BC   ซือหม่า เชียน และพ่อของเขาติดสอยห้อยตาม กองทัพที่ส่งไปปราบปรามชนเผ่าเร่ร่อนในพื้นที่ดินแดนทางตะวันตกของฮั่น ซึ่งหลังจากกลับมาจากภาระกิจซือหม่า ถัน ก็ล้มป่วย ก่อนตายเขาจึงได้สั่งเสียให้ซือหม่า เชียน เขียนบันทึกประวัติศาสตร์ตามความตั้งใจของเขาให้เสร็จ

107 BC   ซื่อหม่า เชียน ได้รับตำแหน่งเป็นไท่ชิ ตำแหน่งเดียวกับบิดา

105 BC  ฮั่นประกาศใช้ปฏิทินใหม่ ที่เรียกว่าไท่ชุ (太初历, Taichu calender) ซึ่งซือหม่า เซียน เป็นผู้ร่วมพัฒนาปฏิทินไท่ชุนี้ด้วยคนหนึ่ง ซึ่งปฏิทินนี้จะมี 365.25 วัน และมี 12 เดือนแบบจันทรคติ 

99 BC   (Li Ling affair),ในปีนี้เกิดกรณีแม่ทัพหลี่ หลิง (Li Ling) ซึ่งฮั่นส่งให้นำทหารไปรบกับ ซงหนู (匈奴, Xiongnu) แต่ว่าพ่ายแพ้กลับมา ทำให้แม่ทัพหลี่ หลิง ถูกนำตัวมาพิจารณาความผิดโดยจักรพรรดิวู่ แต่ว่าซือหม่า เชียน นั้นได้พยายามพูดปกป้องแม่ทัพหลี่ หลิง ทำให้ซือหม่า เชียน พลอยถูกตำหนิไปด้วย จนสุดท้ายเขาซือหม่า เชียน ถูกลงโทษด้วยการให้เลือกว่าจะถูกประหารชีวิต หรือว่าจะยอมกลายเป็นขันที ซึ่งซือหม่า เชียนนั้นตัดใจยอมที่จะถูกทำให้เป็นขันที เพื่อที่จะยังคงมีชีวิตอยู่และเขียนหนังสือบันทึกประวัติศาสตร์ให้เสร็จตามคำสั่งเสียของบิดา ซึ่งนอกจากซือหม่า เซียนจะถูกตัดอวัยวะเพศแล้ว เขายังถูกจำคุกอีกเป็นเวลาสามปี 

96 BC   พ้นโทษออกมาจากเรือนจำ หลังจากนั้นเขาก็กลับเช้าไปทำงานเป็นขันทีอยู่ภายในวัง เพื่อที่จะได้เขียนหนังสือต่อ

94 BC หนังสือ Record of the Grand Historian ถูกเขียนจนสำเร็จ 

86 BC   เสียชีวิต

Don`t copy text!