วลาดิมีร์ เชโลมีร์ (Владимир Николаевич Челомея)
ผู้ออกแบบจรวดโปรตอน, มิสไซด์ P-70,UR-100
เชโลมีร์ เกิดวันที่ 30 (17 O.S.) มิถุนายน 1914 ในเมืองแชร์เดิลแซ, เขตบริหารลับลิน (Siedlice, Lublin Governorate, Russian Empire) ซึ่งในเวลานั้นเป็นส่วนหนึ่งของจักรวรดิรัสเซีย แต่ปัจจุบันอยู่ในประเทศโปแลนด์
หลังจากเชโลมีร์เกิดได้ไม่กี่เดือน ครอบครัวก็ย้ายไปยังโปลตาว่า (Poltava) ในยูเครน เพื่อหนีภัยสงคราม ในช่วงสงครามโลก ครั้งที่ 1
1932 เข้าเรียนที่สถาบันโพลีเทคนิคเคียฟ (Kyiv Polytechnic Institute) ในสาขาวิศวกรรมเครื่องกล
1936 เขียนหนังสือ Vector Analysis
1937 จบจากสถาบันโพลีเทคนิคเคียฟด้วยคะแนนเกียรตินิยม หลังจากนั้นได้ทำงานเป็นอาจารย์ที่สถาบันการบินบารานอฟ (The Aviation Institute , P. I. Baranov) ในมอสโคว์
1941 ในช่วงสงครามโลก ครั้งที่ 2 เชโลมีร์ได้เข้าทำงานที่สถาบันวิจัยการบิน TsIAM (The Baranov Central Institute of Aviation Motor Engineering) ในมอสโคว์
1942 เชโลมีร์ประดิษฐ์เครื่องยนต์เจ๊ตแบบจังหวะ (pulse jet) เครื่องแรกของสหภาพโซเวียต
1944 เชโลมีร์ได้รับการแต่งตั้งให้เป็นผู้อำนวยการของโรงงานหมายเลข 51 (OKB-51) หลังจากที่นิโคไล โพลิการ์ปอฟ (Nikolai Polikarpov) เสียชีวิต
ในช่วงเวลานี้ข่าวการพัฒนาจรวด V1 ของนาซีเยอรมันเป็นที่รับรู้กัน และจรวด V1 ถูกใช้ยิงไปยังตอนใต้ของอังกฤษ เชดลมีร์จึงเข้ามารับผิดชอบโครงการพัฒนาจรวดมิสไซด์ของสหภาพโซเวียตบ้าง
ธันวาคม, มีการทดสอบจรดมิสไซด์ 10Kh เป็นครั้งแรก โดยเป็นมิสไซด์ที่ยิงจากเครื่องบิน Tu-2 หรือ Pe-8
1951 จบปริญญาเอกจากมหาวิทยาลัยบัวแมน (Bauman Moscow State Technical University)
1952 ได้รับตำแหน่งศาสตราจารย์ที่ ม.บัวแมน
1955 เชโลมีร์ ได้รับการแต่งตั้งให้เป็นผู้อำนวยการของ OKB-52 ซึ่งถูกตั้งขึ้นมาใหม่ (OKB 52 ปัจจุบันคือ NPO Mashinostroyenia, npomash.ru)
1959 ได้รับแต่งตั้งเป็นหัวหน้าฝ่ายออกแบบที่ The Aviation Equipment
1962 ได้เป็นสมาชิกของ USSR Academy of Sciences
1965 จรวดโปรตอน (Proton , UR-500) ถูกนำมาใช้เป็นครั้งแรก เพื่อส่งดาวเทียมสู่อวกาศ ซึ่งการพัฒนาจรวด UR-500 ในตอนแรกนั้นถือว่าเป็นคู่แข่ง กับจรวด N-1 ของเซอร์เกย์ โคโรเลฟ (Sergey Korolev) ในการส่งมนุษย์ไปยังดวงจันทร์ ซึ่งโคโรเลฟไม่สนับสนุนจรวด UR-500 ของเชโลมีร์ โดยอ้างว่าใช้เชื้อเพลิงไนโตรเจน เตโตรไซด์ (nitrogen tetroxide) ซึ่งเป็นพิษรุนแรง
1966 ขีปนาวุธข้ามทวีป UR-100 ซึ่งออกแบบที่ OKB-52 นี้ถูกนำเข้าประจำการณ์ในกองทัพ
1968 P-70 Ametist จรวดมิสไซด์ที่ยิงจากเรือดำน้ำขณะอยู่ใต้ทะเล ถูกนำมาใช้เป็นครั้งแรกของโลก
1972 P-120 Malahit
1977 P-500 Basalt
1979 เชโรมีร์ เสนอให้มีการพัฒนายานอวกาศ LKS เพื่อแข่งกับโครงการกระสวยอวกาศ (Space Shuttle) ของสหรัฐฯ โดยที่ LKS ถูกออกแบบให้มีขนาดที่เล็กกว่า แต่ว่าทางรัฐบาลสหภาพโซเวียตไม่สนใจ LKS แต่ไปสนับสนุนการพัฒนาบุรัน (Buran) ซึ่งเป็นกระสวยอวกาศที่มีขนาดใหญ่กว่า
1983 P-700 Granite
1984 8 สิงหาคม, เสียชีวิตในมอสโคว์ ในวัย 70 ปี
รางวัลที่ได้รับ
Lenin Prize (1945, 1959, 1964, 1974, 1984)
Hero of Socialist Labor (1959,1963)
USSR Stare Prize (1967, 1974, 1982)