หลักสี่ วันที่ (ไม่ระบุ) เรียนอาจารย์ที่เคารพและนับถือ        ผมเห็นงานของอาจารย์มีมาก ไม่หยากจะมารบกวนอะไร แต่บัดนี้ผมเปนคนเคราะห์ร้าย ไม่รู้จะหันไปพี่งใครได้ ก็จำเปนต้องขอพึ่งอาจารย์ตามแต่จะกรุณาได้ ประการแรก หยา กขอปรับความเข้าใจแก่อาจารย์ ซึ่งบางทีจะมีเมตตาจิตเกิดแก่ผมบ้างตามสมควน ถ้าอาจารย์จะผูกพยาบาทผมเกี่ยวแก่เรื่องเดิมๆ มาบ้าง ซึ่งอาดเปนการเข้าใจ ไม่ตรงตามเปนจิง อาจารย์จะได้ซาบความจึงใจ คือ บางทีอาจารย์อาจเข้าใจว่า ผมเปนคนก่ายชิดสภาและเนรเทสอาจารย์เพียงแค่หาว่าเป็นคอมมิวนิสต์ เรื่องนี้ ผมไม่ได้เป็นผู้ทำเลย การปิดสภานั้นพระยามโนเรียกผมไป ซึ่งเวลานั้นผมเปนเด็กหยู่มากในการเมือง เกลี่ยกล่อมผมให้เซ็นเปนคนสุดท้าย ครั้นเห็นทุกคนเขาลงชื่อกัน ผมจะไม่ลงชื่อกับเขาก็เกรงจะเปนภัยร้ายแรงจึงได้ลงชื่อตามพระยาพหลไป        เรื่องเนรเทสอาจารย์นั้น ถามหลวงอดุลย์ดูว่าเป็นใครวิ่งเต้น ความจิง… พระยาทรงสุรเดช ผมกับหลวงอดุลย์ก็ถูกหาว่าเปนคอมมูนิสต์ วันหนึ่งไปพบพระยาทรง… ยังถามว่า ลื้อกับอดุลย์แดงเรื่อๆ แล้วนี่ เมื่อผมเปิดสภา พระยาราชวังสันยังโทรสัพท์ถามผมว่า จะเอาอะไร ผมตอบว่าเปิดสภา ท่านยังถามต่อไปว่า ไม่แดงน๊ะ หรือจะแดงกัน ผมเลยวางหูโทรสัพท์        การทำการกับครั้งนั้น เขาประชุมกัน 4-5 คน…