ilibrary.ru
Alexei Maximovich Peshkov (Алексей Максимович Пешков)
อเล็กซี แมซิมโมวิช เปซคอฟ เป็นชื่อจริงของ แม็กซิม กอร์กี (Маким Горький) เขาเกิดในเมืองนิซนี นอฟโกรอด (Nizhny Novgorod) เมื่อวันที่ 28 มีนาคม 1868 ในครอบครัวของช่างทาสี (มีบ้างอ้างอิงบอกว่าเป็นเจ้าหน้าที่ในบริษัทขนส่งทางเรือแอนตราคาน (AStrakhan Shipping))พ่อของเขาชื่อว่า แม็กซิม เปซคอฟ (Maxim Savvatevicha Peshkov.1839-1871) และแม่ชื่อบาร์บาร่า คาชิริน่า(Варвара Васильевна Каширина, Barbara Kashirina,1842-1879)
1871 ตอนเขาอายุได้ 4 ขวบ พ่อของเขาเสียชีวิตด้วยโรคอหิวาต์ ระหว่างที่ตัวเขาเองกำลังดูแลกอร์กี ที่กำลังป่วยอยู่ หลังจากพ่อเสียชีวิตแม่ได้ส่งตัวเขาให้ครอบครัวทางฝ่ายของพ่อดูแล
1879 แม่ของเขาเสียชีวิตด้วยโรควัณโรค ทำให้กอร์กีต้องออกจากโรงเรียน เพื่อทำงานหาเงิน เขาทำงานหลายอย่างทั้งเป็นฝึกทำรองเท้า ช่างเขียนกระจก และทำงานในครัวของรถจักร ที่วิ่งตามแม่น้ำโวลก้า
1884 เข้าย้ายที่อยู่มายังคาซาน และพยายามสอบเข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยคาซาน (Kazan U.) แต่ว่าด้วยปัญหาทางการเงินทำให้เขาไม่ได้เข้าเรียนอย่างที่ตั้งใจ เขาหันไปเข้าชมรมของนักศึกษาแทน และใช้เวลาในการศึกษากับการเมือง ในขณะที่รับจ้างทำงานทั่วไปเพื่อหารายได้ไปด้วย
1887 เขาพยายามจะฆ่าตัวตายในเดือนธันวาคม จากปัญหาความอาภัพหลายอย่างที่่่โถมเข้ามาในช่วงนั้น แต่ว่าเมื่่อล้มความตั้งใจเขาก็ออกเดินทางไปทั่วรัสเซียโดยการเดิน เป็นเวลานานกว่า 5 ปี ทั้งยังยูเครน ไครเมีย มอลโดว่า และแถบคอเคซัส โดยทำงานเป็นแรงงานให้กับที่ต่างๆ ตามแต่จะได้รับการว่าจ้างเพื่อหารายได้
1888 เขาถูกจับหลายครังในชีวิตเพราะเข้าไปเกี่ยวข้องกับฝ่ายต่อต้านพระเจ้าซาร์ ถูกตำรวจควบคุมตัวไว้ในหมู่บ้านโดบรินก้า (Dobrinka) เขาต้องอยู่ในค่ายตอนกลางวัน ในคณะที่กลางคืนก็ต้องทำหน้าที่เป็นยามของสถานีรถไฟ เขามีผลงานเขียนชีวประวัติตัวเองออกมาชื่อ Сторож (The Caretaker) และเรื่องสั้น Скуки ради (Boredom) ออกมาในช่วงนี้
1889 เขายืนคำร้องในเดือนมกราคม ทำให้ถูกย้ายไปยังเมืองบอริซอกเลฟส์ก (Borissoglebsk) ซึ่งมีสภาพที่ดีกว่า
1891 ช่วงฤดูใบไม้ผลิ หลังได้รับการปล่อยตัวเขาออกเดินทางอีกครั้งหนึ่งไปยังคอเคซัส
1892 พิมพ์ผลงานเรื่อง Макар Чудра( Makar Chudra) ลงในหนังสือพิมพ์ The Caucasus
1895 ผลงานเรื่อง Челкаш(Chelkash ) Старуха Изергиль (Old Woman Izergil )
1893-1895 มีเรื่องสั้นของเขาตีพิมพ์ออกมาอีกหลายเรื่อง ลงในหนังสือพิมพ์โวลก้า Mest Emelyan Pilyay Conclusion The Song of a Falcon เขาเริ่มใช้นามปากกาในช่วงนี้ที่อายุราว 30 ปี เขาใช้นามปากกาหลายชื่อ เช่น [A.P] , [M.G],[A-a!],[ One of the Perplexed, legudiil Khlamida, Taras Oparin
1895 โกโรเลนโก้(Korolenka) เพื่อนของเขาช่วยให้เขาเข้าทำงานที่หนังสือพิมพ์ซามาร่า (Samara gazeta) โดยกอร์กีเขียนบทความลงเป็นประจำทุกวัน ในคอลัมน์ชื่อ By The Way โดยใช้นามปากกา Legudiil Khlamida ซึ่งการทำงานในหนังสือพิมพ์ซามาร่านี่เองทำให้เขาได้รู้จักภรรยาในอนาคต แคทเธอริน่า โวลซิน่า (Ekaterina Volzhina) 1896 กอร์กีแต่งงานกับแคทเธอรีน และมีงานเขียนเรื่องБывшие люди(), Супруги Орловы(),Мальва(Malva), Коновалов()1897 กอร์กีเดินทางไปใช้ชีวิตส่วนใหญ่ในหมู่บ้านกาเมนก้า (Kamenka village) พร้อมด้วยภรรยา เขาเริ่มมีอาการป่วยด้วยวัณโรค ลูกชายของทั้งคู่ชื่อ Maksim เกิดมาในปี 1897
1898 ช่วงกลางปีเขาย้ายกลับมาบ้านเกิดที่นิชนี นอฟโกรอด และผลงาน 2 ตอนแรกของ Очерков и рассказов (Sketches and Short Sotries)ก็ได้รับการพิมพ์ออกมา มันทำให้เขาได้รับการยอมรับในฐานะนักเขียนแถวหน้าของยุโรป
1900 มีวรรณกรรมเรื่อง Трое (Three) ร่วมกับตอลสตอย และแอนตัน เชคอฟ กอร์กีมีสัมพันธ์กับหญิงคนใหม่ชื่อ มาเรีย (Maria Andreeva)1901 เมษายน เขาถูกจับกุมในข้อหาที่พัวพันกับกลุ่มนักศึกษาที่ก่อตัวประท้วงกันในเซนต์ปีเตอร์เบิร์ก กอร์กีถูกขังเป็นเวลากว่าหนึ่งเดือนในคุก ก่อนที่จะถูกเปลี่ยนมาเป็นการกักบริเวณ และที่สุดก็ถูกเนรเทศไปยังเมือง อาร์ซามัส (Arzamas ยังอยู่ในเขตนิซนี่ นอฟโกรอด) นอกจากนั้นหนังสือแม็กกาซีน Life ซึ่ีงตีพิมพ์งานของกอร์กีเรื่องПесня о буревестнике ( The Song of the Stormy Petrel) ก็ยังถูกสั่งปิด
1902 กอร์กีได้รับเลือกเข้าเป็นสมาชิกเกียรติยศของสถาบันวรรณกรรม (Academician of Literature) แต่ว่าพระเจ้าซาร์ นิโคลัสที่ 2 สั่งให้ยกเลิกสถานะดังกล่าว ทำให้เพื่อนของกอร์กี อย่าง แอนตัน เชคอฟ, และวลาดิมีร์ โกโรเรนโก ลาออกจากสถาบันเพื่อประท้วง
1903 กอร์กีหย่าขาดกับภรรยาเดิม และแต่งงานกับมาเรีย แอนดรีว่า , ในปีนี้ในรัสเซียมีการเลือกตั้งตามคำสั่งพระเจ้าซาร์นิโคลัส ที่ 2
1905 เขาดำเนินความพยายามในการก่อการปฏิวัติการปกครองอย่างมาก โดยตอนแรกเขาเข้าร่วมกับกลุ่มซ้ายอย่างพรรค Social Democrats ทำให้เขามีโอกาสรู้จักกับเลนินด้วย จนกระทั้งเกิดเหตุการณ์ Bloody Sunday ( Кровавое воскресенье๗ ในวันที่ 22 มกราคม ซึ่งกลุ่มผู้ประท้วงหลายแสนคนรวมตัวกันเดินทางไปยังพระราชวังฤดูหนาวของซาร์ จนกระทั้งทหารองค์รักษ์ต้องใช้กำลังเข้าสลายผู้ชุมนุม เป็นเหตุให้มีการเสียชีวิตจำนวนมาก กอร์กีถูกจับหลังจากเหตุการณ์นี้ โดยข้อหาพยายามก่อการปฏิวัติ
1906 เขาได้รับการปล่อยตัว กอร์กี ออกเดินทางไปต่างประเทศ เพื่อหาทุนและผู้สนับสนุนการปฏิวัติ เขาไปยังสหรัฐอเมริกา ก่อนที่จะเดินทางมาอาศัยอยู่บนเกาะแคปริ (Capri) ในอิตาลี
1907 ผลงานเรื่อง (Mother) ตีพิมพ์ในสหรัฐ
1913 เขาเดินทางกลับมายังรัสเซีย และมีผลงาน (My Childhood) (In the World, 1915)
1917 การปฏิวัติรัสเซีย แม้ว่ากอร์กีจะสนับสนุนให้มีการเปลี่ยนรูปแบบการปกครองรัสเซีย แต่เขาไม่ได้เห็นด้วยกับเลนินไปเสียทั้งหมด กอร์กีเชื่อว่าการปฏิวัติควรเริ่มจากการศึกษาและคุณธรรม เขาเชื่อว่าวัฒนธรรมร่วมของสาธารณะ สำคัญกว่าแนวคิดความขัดแย้งระหว่างชนชั้น (Class Struggle) กอร์กีเริ่มทำงานกับสำหรับพิมพ์ World Literature และก่อตั้งหนังสือพิมพ์ New Life
1921 กอร์กี เดินทางออกจากรัสเซีย เนื่องจากความสัมพันธ์กับรัฐบาลคอมมิวนิสต์ไม่ค่อยดี ทางการแจ้้งว่าเขาเดินทางไปต่างประเทศเพื่อรักษาสุขภาพที่เยอรมัน กอร์กีสลับที่อยู่ไปมาระหว่างเยอรมันและเชคโกสโลวาเกีย จนประทั้ง 1924 ระหว่างอยู่ในเยอรมันเขาเขียนบทความสงในแมกกาซีนทอ้งถิ่น สะท้อนการปฏิวัติที่โหดเหี้ยมของบอลเชวิค เช่น เรื่อง The Russian Cruelty, The Intellectuals and The Revolution
1924 กอร์กี ย้ายมายังเมืองโซร์เรนโต้ (Sorrento) ในอิตาลี เขาเริ่มเขียนนิยายเรื่อง (The Life of Klim Samgin) แต่ว่ามันไม่ได้ถูกเขียนจนจบ
1928 เดินทางกลับมายังรัสเซีย ตามคำเชิญของสตาลินหลังจากเลนินเสียชีวิตไปแล้ว และใช้เวลาในการท่องเที่ยวไปทั่วประเทศ เขาเขียนหนังสือออกมาเรื่อง Around the Union of Soviets (По Советскому Союзу)
1931 เขามาปักหลักที่มอสโคว์ วันที่ 11 ตุลาคม 1931 ได้มีโอกาสอ่านเทพนิยายที่ตัวเขาเองแต่ ชื่อ A Girl and Death ให้กับสตาลินและคณะฟัง
1932 กอร์กี ได้รับรางวัล Order of Stalin , กอร์กีได้
1934 ลูกชายของกอร์กีถูกฆ่าตาย ในเดือนพฤษภาคม คาดกันว่าเป็นฝีมือของตำรวจลับ NKVD ในขณะที่กอร์กี ถูกทางการกักบริเวณไว้แต่ภายในที่พักของเขา
1936 กอร์กีเสียชีิวิต ในเดือนมิถุนายน ท่ามกลางความสงสัยว่าอาจจะถูกวางยาพิษ พิธีศพของกอร์กี , โจเซฟ สตาลิน เป็นคนหนึ่งที่ร่วมในการแบกโลงศพให้กับเขา
