Life is painful. It has thorns, like the stem of a rose. Culture and art are the roses that bloom on the stem. The flower is yourself, your humanity. Art is the liberation of the humanity inside yourself.
ชีวิตนั้นเจ็บปวด มันมีขวากหนาม เหมือนกับกิ่งของกุหลาบ ภูมิปัญญาและศิลปะคือดอกกุหลายที่เบ่งบานบนกิ่งนั้น ดอกไม้คือคุณ มนุษยธรรมของคุณ ศิลปะก็คือวิธีการที่จะปลดปล่อยภูมิปัญญาในตัวคุณ