Happiness held is the seed.

Happiness shared is the flower.

ความสุขที่เก็บเอาไว้คือเมล็ด

ความสุขที่แบ่งปันคือดอกไม้ 

John Harrigan

Antonio Gramsci

อันโตนิโอ แกรมซิ (Antonio Gramsci)

ผู้เขียน Prison Notebooks

แกรมซิ เกิดเมื่อวันที่ 22 มกราคม 1891 ในเมืองอเลส บนเกาะซาร์ดิเนีย, อิตาลี (Ales, Sardinia, Kingdom of Italy) พ่อของเขาคือฟรานเซสโค แกรมซิ (Francesco Gramsci) มีเชื้อสายอัลเบเนีย เขามีอาชีพเป็นข้าราชการระดับล่าง และแม่ชื่อกุ๊ซเซปปิน่า มาร์เซียส (Giuseppina Marcias)  

แกรมซิ เป็นลูกคนที่สี่ในพี่น้องทั้งหมดเจ็ดคน แกรมซีมีอาการผิดปกติที่กระดูกสันหลัง ทำให้หลังเขาค่อมและมีรูปร่างเล็ก สาเหตุของอาการที่กระดูกสันหลัง ไม่ทราบชัดเจน บ้างว่าเกิดจากถูกพี่เลี้ยงทำหล่นตอนที่ยังเล็ก หรือภายหลังตั้งข้อสังเกตุกันว่าเขาอาจจะเป็นวัณโรคที่กระดูกสันหลัง (Pott disease) 

1898 9 สิงหาคม, พ่อของเขาถูกจับในข้อหาใช้อำนาจมิชอบ โดยถูกลงโทษขังคุกเป็นเวลา 5 ปี ซึ่งหลังจากพ่อถูกจับแม่จึงได้พาครอบครัวย้ายมาอยู่ในกิลาร์ซ่า (Ghilaza) ซึ่งแกรมซิเข้าเรียนในโรงเรียนประถมที่เมืองนี้ แต่ครอบครัวอยู่อย่างยากลำบากเมื่อไม่มีพ่อ แม่ทำงานหาเงินได้เล็กน้อยด้วยการรับจ้างเย็บผ้า 

1902 เมื่ออายุได้ 11 ปี ตอนที่เขาเรียนจบระดับประถม เขาเริ่มทำงานเป็นเจ้าหน้าที่เก็บภาษีอยู่ในกิลาร์ซ่า อยู่สองปี เพื่อหาเงินช่วยเหลือครอบครัว 

1904 พ่อของเขาพ้นโทษ แกรมซีจึงได้กลับเข้าเรียนหนังสือที่จิมเนเซียมในซานตู ลัสเซอร์จู (Santu Lussurgiu) ห่างจากกิลาร์ซ่าไป 20 ก.ม. 

1908  ต่อมัธยมปลายที่เดตโตริ ไลเซียม (Dettori Lyceum) ในเมืองแคกเลียรี (Cagliari)

1911 สมัครขอรับทุนเพื่อเข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยตูริน (University of Turin) ซึ่งต่อมาเพื่อเขาได้รับคัดเลือกก็ได้เข้าเรียนที่คณะอักษรศาสตร์ (Faculty of Letters) ในปีนี้คนที่ขอทุนเข้าเรียนพร้อมกับเขามีปาลมิโล ต๊อกเลียตติ (Palmiro Togliatti) ด้วย ซึ่งต๊อกเลียตติต่อมาเป็นเลขาธิการพรรคคอมมิวนิสต์อิตาลีคนแรก

ระหว่างที่ศึกษาอยู่เขาก็ใช้เวลาวันว่างออกไปทำงานในโรงเรียนประกอบรถยนต์เฟียต (Fiat) ซึ่งขณะนั้นเริ่มีการก่อตั้งสหภาพแรงงานขึ้นเป็นครั้งแรก และในตูลินซึ่งเป็นเมืองอุตสาหกรรมขณะนั้นต้องเผชิญกับการประท้วงของแรงงานบ่อยครั้ง

1913 เข้าเป็นสมาชิกพรรคสังคมนิยมอิตาลี (PSI, Italian Socialist Party)

1915 เนื่องจากปัญหาทางการเงินทำให้เขาหยุดการเรียน และออกมาทำงานให้กับหนังสือพิมพ์ Avanti (Forward) เป็นหนังสือพิมพ์ในเครื่อข่ายของพรรค PSI

1917 ตั้งหนังสือพิมพ์ L’Ordine Nuovo (The New Order) ร่วมกับแอนเจโล่ ทัสค่า (Angelo TAsca) อัมเบอร์โต้ เทอราคินี (Umberto Terracini) 

1921 21 มกราคม, ร่วมก่อตั้งพรรคคอมมิวนิต์อิตาลี (PCI, Communist Party of Italy)

1922 ช่วงปลายปี เขาเป็นตัวแทนของ CPI เข้าร่วมการประชุมคอมมิวนิสต์สากล ครั้งที่ 3 (Third International) จัดขึ้นในโซเวียต ซึ่งทำให้เขามีโอกาสพบกับเลนิน (Vladimir Lenin)  และได้พบกับแต่งงานกับจูเรีย ชูชต์ (Julia Schucht) นักไวโอลีน

ในอิตาลี มุโสลินี (Benito Mussolini) เริ่มโจมตีและกวาดล้างพรรคการเมืองฝ่ายตรงข้าม ต๊อกเลียตติซึ่งเป็นหัวหน้าพรรคคอมมิวนิสต์ก็ถูกจับตัวไป

1924 แต่งงานกับจูเรีย และต่อมามีลูกด้วยกันสองคน ชื่อ เดลิโอ (Delio, b.1924) และ  กัวเลียโน่ (Giuliano, b.1926)

6 เมษายน, แกรมซีได้รับเลือกตั้งเป็นสมาชิกสภาของอิตาลี ทำให้เขาเดินทางกลับอิตาลีเพราะได้รับเอกสิทธิ ส.ส. ทำให้จะไม่ต้องโดนจับ 

เขาตั้งหนังสือพิมพ์ของพรรคขึ้นมาชื่อ L’ Unita (Unity) 

1926 8 พฤศจิกายน, ถูกจับระหว่างที่อยู่ในกรุงโรม เขาถูกส่งไปขังที่เรือนจำเรจิน่า โคอิลี (Regina Coeli prison) 

เขาถูกตัดสินจำคุกทันทีเป็นเวลา 5 ปี และถูกขังไว้ในคุกบนเกาะอัสติค่า (Ustica Island) และในปีต่อมามีการเพิ่มโทษของเขาอีกเป็น  20 ปี  และถูกส่งไปอยู่ในคุกที่ตูริน (prison of Turi)

งานเขียนส่วนใหญ่ของแกรมซี ถูกเขียนระหว่างที่เขาอยู่ในเรือนจำ กว่า 3000 หน้า ถูกเรียกว่า Prison Notebooks และมีการลักลอบส่งออกมาภายนอก

1934 ได้รับการปล่อยตัวเพื่อให้เข้ารับการรักษาตัวในโรงพยาบาล  

1937 27 เมษายน, เสียชีวิตที่โรงพยาบาลคิซิซาน่า (Quisisana​ Hospital) ในกรุงโรม ขณะอายุ 46 ปี  ร่างของเขาถูกนำไปฝังที่สุสานโปรเตสแตนต์ในกรุงโรม (Protestant cemetery)

Don`t copy text!