Time really is one big continuous cloth, no? We habitually cut out pieces of time to fit us, so we tend to fool ourselves into thinking that time is our size, but it really goes on and on.
เวลาอันที่จริงแล้วเป็นผ้าผืนใหญ่ที่ต่อเนื่องไม่สิ้นสุด, หรือไม่จริง ? เรามักติดนิสัยที่จะตัดแต่งเวลาให้เข้ากับตัวเราเอง, ซึ่งก็เหมือนว่าเราพยายามหลอกตัวเองให้คิดว่าเวลานั้นพอดีกับตัวเรา, แต่อันที่จริงเวลาเดินไป เดินไป