Happiness held is the seed.

Happiness shared is the flower.

ความสุขที่เก็บเอาไว้คือเมล็ด

ความสุขที่แบ่งปันคือดอกไม้ 

John Harrigan

Howard Dully

โฮเวิร์ด ดูลลี (Howard August Dully)
ผู้เขียน My Lobotomy , คนไข้ที่เด็กที่สุดคนหนึ่งที่ผ่าตัด Lobotomy
ดูลลี่ เกิดเมื่อวันที่ 30 พฤศจิกายน 1948 ในแคลิฟอร์เนีย พ่อของเขาชื่อรอดนีย์ (Rodney Lloyd Dully) เป็นชาวโซเวียต (เอสมัวเสีย) ที่อพยพเข้ามาอยู่ในสหรัฐฯ​ และแม่ชื่อว่าจูน (June Louise Pierce) ดูลลี่เป็นลูกคนโต มีน้องชายอีกสองคน
รอดนีย์ทำอาชีพค้าขายไม้แต่ต่อมาได้เปลี่ยนอาชีพไปเป็นครูในโรงเรียนประถม
แม่ของดูลลี่เสียชีวิตไม่กี่วันหลังจากคลอดลูกคนสุดท้อง ตอนนั้นดูลลีย์อายุ 4 ขวบ  
ไม่นานพ่อของเขาก็แต่งงานใหม่กับลัว (Shirley Lucille Hardin, “Lou”)
ราวปี 1959 ลัว เริ่มทำงานเป็นผู้ช่วยแพทย์ หลังจากนั้นเธอจึงเริ่มเอาทฤษฏีของตัวเองมาวินิจฉัยพฤติกรรมของดูลลี ซึ่งมีนิสัยชอบลักขโมยของ  เธอมาดูลลี่ไปพบจิตแพทย์ ซึ่งจิตแพทย์ส่วนใหญ่ก็เห็นว่าดุลลี่มีพฤติกรรมปกติตามประสาเด็ก แต่ลัวไม่พอใจคำวินิจฉัย จนกระทั้งมีคนแนะนำให้ลัวรู้จักชื่อเสียงของ ดร.วอล์เตอร์ ฟรีแมน  (Walter Freeman) แพทย์คนดังของสหรัฐฯ ผู้เชี่ยวชาญเรื่องการผ่าตัดโลโบโตมี่ (Lobotomy)  วอล์เตอร์ ฟรีแมนเห็นว่าดูลลี่ป่วยเป็นโรคจิตเภท
1960 ตอนอายุ 12 ปี ดูลลีเข้ารับการผ่าตัดโลโบโตมี โดยนายแพทย์วอลเตอร์ ฟรีแมน (Dr. Walter Freeman) เป็นผู้ทำการผ่าตัด โดยการผ่าตัดใช้เวลาไม่กี่สิบนาที แต่ว่าหลังจากดูลลีรับการผ่าตัดแล้ว เขาไม่ได้หายจากอาการป่วย แต่กลับทำให้เขาผิดปกติมากขึ้น
เมื่อดูลลี่อายุ 50 ปี เขาเริ่มค้นหาว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเองในวัยเด็ก ทำไมเขาต้องรับการผ่าตัดที่ไม่ได้รักษาเขา และไม่มีประโยชน์ แต่เพราะดูลลี่ไม่อาจจะไว้วางใจความทรงจำของตัวเองได้ เขาจึงต้องหาผู้ช่วย โดยดูลลี่ได้รับความช่วยเหลือจากเดวิด อิเซย์ (David Isay) ซึ่งทำงานอยู่กับสถานีวิทยุ NPR (National Public Radio) และปิย่า โกชฮาร์ (Piya Kochhar)
2005 เรื่องราวของดูลลีย์ถูกอ่านออกอากาศผ่านวิทยุ NPR

2007 ดูลลี่ เขียนหนังสือ My Lobotomy  ร่วมกับชาร์ล เฟรมมิ่ง (Charles Fleming)
Don`t copy text!