อิลย่า กรีกอร์เยวิช แอเรนเบิร์ก (Илья Григорьевич Эренбург)
นักเขียนและนักหนังสือพิมพ์
เขาเกิดในเคียฟ ยูเครน ในจักรวรรดิรัสเซีย พ่อของเขาเป็นวิศวกร ทำให้ครอบครัวของเขามีฐานะที่ดี แต่ครอบครัวนี้ไม่ได้นับถือศาสนาอะไรเลย มีแต่มารดาเท่านั้นที่สนใจศึกษาศาสนายูดายบ้าง แต่ว่าก็ไม่ได้หันมานับถือ ชื่อตอนแรกเกิดของ อิลย่า คือ อลิยาฮู (Eliyahu) เขามีพี่สาวอีกสามคน ตอนเขาอายุได้ 14 ปี ครอบครัวย้ายมายังมอสโคว์ เพราะพ่อเขาต้องมาทำงานในโรงงานผลิตเครื่องดื่มแห่งหนึ่ง ระหว่างที่เรียนหนังสือเขาได้พบกับ นิโคไล บุกานิน (Nikolai Bukhanin) ซึ่งตอนนั้นบุกานินเรียนอยู่ชั้นสูงกว่าเข้า 2 ปี ทั้งคู่กลายเป็นเพื่อนกันจนกระทั้งบุกานินเสียชีวิต ในปี
1938 ภายหลังจากเหตุการณ์ปฏิวัติรัสเซียในปี 1905 อิลย่า และ บุกานิน เข้าไปร่วมกับการเคลื่อนไหวของบอลเชวิค
1908 เดือนมกราคม เมื่อตอนที่เขาอายุได้ 17 ปี เขาถูกตำรวจลับของพระเจ้าซาร์จับตัวเอาไว้ เขาถูกจำคุกเป็นเวลานกว่า 5 เดือน ก่อนที่จะถูกเนรเทศไปยังต่างประเทศ ธันวาคม เขาออกเดินทางไปยังฝรั่งเศส ทำให้การติดต่อกับพวกบอลเชวิคหยุดลง และเริ่มศึกษาเกี่ยวกับการเขียน มีหนังสือ Poems (Стихи,1910) , I Live (Я хиву,1911) , Everyday Life (Будни,1913) , F. Villona (Фю Вийона, 1913) พิมพ์ออกมา
1914 ช่วงสงครามโลกครั้งที่ 1 อิลย่าทำงานเป็นนักข่าวในสมรภูมิสงครามให้กับหนังสือพิมพ์ St.Petersburg newspaper, Morning Russia และ Exchange Gazetta เขาเขียนข่าวเกี่ยวเบื้องหลังและเหตุการณ์ต่างๆ ในสงคราม ซึ่งภายหลังถูกพิมพ์เป็นหนังสือ The Face of War
1917 ภายหลังจากการปฏิวัติรัสเซีย เขาเดินทางกลับรัสเซีย ซึ่งในตอนนัั้นการแนวคิดของเขาเป็นไปในทางที่ต่อต้านบอลเชวิค เพราะสภาพประเทศที่วุ่นวาย อลม่านในเวลานั้น เขาเขียนบทกลอน Prayer for Russia (Молитва о России,1918) ออกมาในช่วงเวลานี้
1920 เขาเดินทางไปยังเคียฟ ซึ่งตอนนั้นเป็นเหมือนสมรภูมิใหญ่ระหว่างอำนาจของ 4 ฝ่าย คือ เยอรมัน คอสแชค กองทัพแดง และกองทัพขาว ที่กำลังปะทะกัน แต่เขาอยู่ในยูเครนได้ไม่นาน ก็มีการต่อต้านชาวยิว ทำให้เขาต้องหนีไปยังเมืองอื่นหลายเมื่อง ก่อนที่จะกลับมายังมอสโคว์ และทรายข่าวว่า ลูกชายของเขาถูกหน่วยเชก้า ของรัฐบาลจับตัวไป
1921 เดินทางไปยังเยอรมัน
1922 พิมพ์นวนิยายแนวปรัญชา The Extraodinary Adventures of Julio Jurenito and his students (Необычайные похождения Хулио Хуренито и его учеников,1922) ชื่อเรียกสั้นๆ ว่า Julio Jurenito 1923 มีหนังสือรวมเรื่องสั้น ชื่อ Thirteen Pipes (Тринадцать трубок) และนวนิยาย Trust D.E. (Трест Д. Е.) ในช่วงนี้เข้าใกล้ชิดกับแวดวงของนักเขียนฝรั่งเศส แต่ยังคงทำงานให้กับหนังสือพิมพ์ของรัสเซีย ปีนี้เขาเขียนคอลัมน์ลงในหนังสือพิมพ์ Izvestia ด้วย เขามีชื่อเสียงมาและความมีชื่อเสียงของเขาถูกนำไปโปรโมทคุณค่าของสหภาพโซเวียตในช่วงของสตาลิน
1936-1939 เป็นนักข่าวสงคราม ในสงครามกลางเมืองสเปน เขาได้รับอนุญาตจากสตาลินให้เดินทางไปยังยุโรปได้บ่อยๆ เพื่อโปรโมตสันติภาพและแนวคิดแบบสังคมนิยม
1940 เขาเดินทางกลับสหภาพโซเวียต และเขียนนวนิยายเรื่อง The Fall of Paris (Падение Парижа,1941) ซึ่งบรรยายเหตุผลทางประวัติศาสตร์ อุดมการณ์ การเมืองซึ่งนำไปสุ่การตกเป็นบริวารของเยอรมันในสงครามโลกครั้งที่ 2 ของฝรั่งเศส
1941s ช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 เขายังทำงานเป็นนักข่าวสงคราม ซึ่งบทความของเขามีส่วนช่วยในการต่อต้านนาซีเยอรมัน และเปิดเผยความโหดร้ายของนาซี อย่างมาก เขาทำงานกับหนังสือพิมพ์ Red Stra และหนังสือพิมพ์อื่นๆ งานเขียนของเขามีชื่อเสียงร่วมกับนักเขียนอีกหลายท่านในฐานะของบทความต่อต้านนาซี เรื่องที่เขาเขียนยังถูกสับเปลี่ยนลงใน Prava และ Izvestia ด้วย
1942 เข้าร่วมกับกลุ่มชาวยิวต่อต้านนาซี ซึ่งเป็นกลุ่มที่ช่วยในการนำเรื่องราวของเหยื่อสงครามออกเผยแพร่ อิลย่าเป็นเจ้าของสโลแกน Kill The Germans จนฮิตเลอร์ ออกคำสั่งให้ล่าตัวเขามาฆ่าให้ได้ โดยเรียกอิลย่าว่าเป็น Home Jew Stalin ในปีนี้เขายังได้รับรางวัล Stalin Prize
1946 The Tempest (Буря) , ในปีนี้ยังได้เดินทางไปยังสหรัฐอเมริกา และแคนนาดา และอีกหลายประเทศ
1948 ได้รับรางวัล Stalin Prize อีกครั้ง 1950 The Ninth Wave (Девятый вал) เขาได้รับเลือกเป็นรองประธานของ World Peace Council และอยู่ในตำแหน่งจนกระทั้งเสียชีวิต , ได้รับตำแหน่งรองในสุพรีมโซเวียต
1952 เขาได้รับรางวัล International Lenin Peace Prize 1954 หลังจากสตาลินเสียชีวิต เขาตีพิมพ์ผลงานเรื่องใหม่ The Thaw (Оттепель) หนังสือเล่มใหม่ของเขา มันเกี่ยวกับปัญหาเรื่องการคอร์รัปชั้นในโซเวียต โดยหัวหน้าโรงงาน หนังสือถูกวิจารณ์มากกว่าไม่เหมาะกับโซเวียต และมีอคติต่อระบบ
1957 The French Notebook (Французские тетради) รวมบทความเกี่ยวกับวรรณกรรมฝรั่งเศส งานเขียนและภาพศิลปะ
1967 อิลย่า เสียชีวิตในวันที่ 31 สิงหาคม 1967 จากปัญหาด้านสุขภาพ ในมอสโคว์
หนังสือบันทึกความทรงจำ ชื่อว่า People, Year , Life (Люди, годы, жизнь) ตีพิมพ์ออกมาหลังจากเขาเสียชีวิต เขาเขียนบอกเล่าของทรงจำตั้งแต่ 1960s-1970s เป็นหนังสือเล่มหนึ่งที่อิลย่าได้รับการยกย่องในอัจฉริยะภาพด้านการเขียนและหนังสือโด่งดังในต่างประเทศ