วลาดิมีร์ เชโลมีร์ (Владимир Николаевич Челомея)

ผู้ออกแบบจรวดโปรตอน, มิสไซด์ P-70,UR-100

เชโลมีร์ เกิดวันที่ 30 (17 O.S.) มิถุนายน 1914 ในเมืองแชร์เดิลแซ, เขตบริหารลับลิน (Siedlice, Lublin Governorate, Russian Empire)  ซึ่งในเวลานั้นเป็นส่วนหนึ่งของจักรวรดิรัสเซีย แต่ปัจจุบันอยู่ในประเทศโปแลนด์ 

หลังจากเชโลมีร์เกิดได้ไม่กี่เดือน ครอบครัวก็ย้ายไปยังโปลตาว่า (Poltava) ในยูเครน เพื่อหนีภัยสงคราม ในช่วงสงครามโลก ครั้งที่ 1 

1932 เข้าเรียนที่สถาบันโพลีเทคนิคเคียฟ (Kyiv Polytechnic Institute)  ในสาขาวิศวกรรมเครื่องกล 

1936 เขียนหนังสือ  Vector Analysis 

1937 จบจากสถาบันโพลีเทคนิคเคียฟด้วยคะแนนเกียรตินิยม หลังจากนั้นได้ทำงานเป็นอาจารย์ที่สถาบันการบินบารานอฟ (The Aviation Institute , P. I. Baranov) ในมอสโคว์

1941 ในช่วงสงครามโลก ครั้งที่ 2 เชโลมีร์ได้เข้าทำงานที่สถาบันวิจัยการบิน TsIAM (The Baranov Central Institute of Aviation Motor Engineering) ในมอสโคว์

1942 เชโลมีร์ประดิษฐ์เครื่องยนต์เจ๊ตแบบจังหวะ (pulse jet) เครื่องแรกของสหภาพโซเวียต

1944 เชโลมีร์ได้รับการแต่งตั้งให้เป็นผู้อำนวยการของโรงงานหมายเลข 51 (OKB-51)  หลังจากที่นิโคไล โพลิการ์ปอฟ (Nikolai Polikarpov) เสียชีวิต

ในช่วงเวลานี้ข่าวการพัฒนาจรวด V1 ของนาซีเยอรมันเป็นที่รับรู้กัน และจรวด V1 ถูกใช้ยิงไปยังตอนใต้ของอังกฤษ  เชดลมีร์จึงเข้ามารับผิดชอบโครงการพัฒนาจรวดมิสไซด์ของสหภาพโซเวียตบ้าง 

ธันวาคม, มีการทดสอบจรดมิสไซด์ 10Kh เป็นครั้งแรก โดยเป็นมิสไซด์ที่ยิงจากเครื่องบิน Tu-2 หรือ Pe-8

1951 จบปริญญาเอกจากมหาวิทยาลัยบัวแมน (Bauman Moscow State Technical University)

1952 ได้รับตำแหน่งศาสตราจารย์ที่ ม.บัวแมน

1955 เชโลมีร์ ได้รับการแต่งตั้งให้เป็นผู้อำนวยการของ OKB-52 ซึ่งถูกตั้งขึ้นมาใหม่ (OKB 52 ปัจจุบันคือ NPO Mashinostroyenia, npomash.ru)

1959 ได้รับแต่งตั้งเป็นหัวหน้าฝ่ายออกแบบที่ The Aviation Equipment

1962 ได้เป็นสมาชิกของ USSR Academy of Sciences 

1965 จรวดโปรตอน (Proton , UR-500) ถูกนำมาใช้เป็นครั้งแรก เพื่อส่งดาวเทียมสู่อวกาศ ซึ่งการพัฒนาจรวด UR-500 ในตอนแรกนั้นถือว่าเป็นคู่แข่ง กับจรวด N-1 ของเซอร์เกย์ โคโรเลฟ (Sergey Korolev) ในการส่งมนุษย์ไปยังดวงจันทร์ ซึ่งโคโรเลฟไม่สนับสนุนจรวด UR-500 ของเชโลมีร์ โดยอ้างว่าใช้เชื้อเพลิงไนโตรเจน เตโตรไซด์ (nitrogen tetroxide) ซึ่งเป็นพิษรุนแรง

1966 ขีปนาวุธข้ามทวีป UR-100 ซึ่งออกแบบที่ OKB-52 นี้ถูกนำเข้าประจำการณ์ในกองทัพ

1968 P-70 Ametist จรวดมิสไซด์ที่ยิงจากเรือดำน้ำขณะอยู่ใต้ทะเล ถูกนำมาใช้เป็นครั้งแรกของโลก 

1972 P-120 Malahit

1977 P-500 Basalt

1979 เชโรมีร์ เสนอให้มีการพัฒนายานอวกาศ LKS เพื่อแข่งกับโครงการกระสวยอวกาศ (Space Shuttle) ของสหรัฐฯ  โดยที่ LKS ถูกออกแบบให้มีขนาดที่เล็กกว่า แต่ว่าทางรัฐบาลสหภาพโซเวียตไม่สนใจ LKS แต่ไปสนับสนุนการพัฒนาบุรัน (Buran) ซึ่งเป็นกระสวยอวกาศที่มีขนาดใหญ่กว่า

1983 P-700 Granite

1984 8 สิงหาคม, เสียชีวิตในมอสโคว์ ในวัย 70 ปี

รางวัลที่ได้รับ 

Lenin Prize (1945, 1959, 1964, 1974, 1984)

Hero of Socialist Labor (1959,1963)

USSR Stare Prize (1967, 1974, 1982)