กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วมี หมาป่าและกระต่าย เจ้าหมาป่าอาศัยอยู่ในบ้านหลังหนึ่ซึ่งสร้างขึ้นด้วยน้ำแข็ง ส่วนบ้านของเจ้ากระต่ายเป็นบ้านไม้ พอถึงฤดูใบไม้ร่วงบ้านของหมาป่าก็ละลายหายไป
ในขณะที่บ้านของกระต่ายยังแข็งแรงดี หมาป่าจึงมาหาเจ้ากระต่าย และยึดบ้านของเจ้ากระต่ายเอาไว้ เจ้ากระต่ายจีงเดินร้องไห้ออกไปตามถนน จนกระถังมาเจอกับหมาสองตัว หมาทั้งสองถามเจ้ากระต่ายว่า “เจ้าร้องไห้ทำไม , กระต่ายน้อย”“ปล่อยฉันไว้คนเดียวเถิด คุณหมา , ใครจะไม่อดทนอยู่ได้หล่ะ ถ้าถูกเจ้าหมาป่ายึดเอาบ้านไม้ที่อบอุ่นไป ก้อบ้านของเจ้าหมาป่าที่เป็นน้ำแข็งมันละลายหายไปหมดแล้ว และฉันถูกไล่มา” กระต่ายตอบ"อย่าร้องให้ไปเลย พวกฉันจะช่วยเอาบ้านเธอกลับมาให้ “ หมาทั้งสองช่วยกันปลอบกระต่ายจากนั้นสุนัขทั้งสองก็ไปที่บ้านของเจ้ากระต่าย และตะโกนต่อว่าเจ้าหมาป่าให้คืนบ้านให้กับกระต่าย แต่ว่าเมื่อเจ้าหมาป่าออกมา แล้วก็ได้มีการต่อสู้กับสุนัขทั้งสอง แต่ว่าสุนัขสองตัวได้พ่ายแพ้ให้กับเจ้าหมาป่า จนต้องหนีกลับออกมา
เจ้ากระต่ายเมื่อทราบว่าตัวเองคงไม่ได้บ้านคืน ก็เดินร้องไห้ต่อไปอีก จนกระทั้งมาพบกับ หมีตัวหนึ่ง
เมื่อหมีทราบว่าเจ้ากระต่ายเสียใจด้วยสาเหตุใด ก็อาสาว่าจะไปเอาบ้านมาคืนให้เจ้ากระต่าย ก้ออาสาจะไปเอาบ้านคืนมาให้ แต่เมื่อเจ้าหมีสู้กับหมาป่า ปรากฏว่าเจ้าหมีแพ้อีก
เจ้ากระต่ายเดินร้องไห้ไปตามทาง จนกระทั้งมาพบกับวัวตัวหนึ่ง
"เจ้าร้องไห้ทำไม เจ้ากระต่าย” วัวถาม
“ปล่อยฉันไว้คนเดียวเทิด ฉันเสียใจเพราะบ้านฉันโดนเจ้าหมาป่าใจร้ายยึดเอาไป มีหมาสองตัว และหมี พยายามจะช่วยเอาบ้านคืนให้ แต่ว่าพวกเขาก็โดนทำร้ายได้รับบาดเจ็บ ท่านเองก็คงจะสู้เจ้าหมาป่าไม่ได้” เจ้ากระต่ายเล่าให้วัวฟัง
“ขอให้ฉันได้ลองดูหน่อยนะ” วัวตอบ , จากนั้นเจ้าวัวก็ไปหาหมาป่าที่บ้านไม้ แล้วก็ได้ต่อสู้กัน แต่ว่าเจ้าวัวแพ้
เจ้ากระต่ายเดินร้องให้มาจนได้ยินเสียงไก่ตัวหนึ่งขัน “เอ๊กอี๊เอ๊กเอ๊ก , ร้องไห้ทำไมเจ้ากระต่าย”
“ปล่อยฉันไว้คนเดียวเถิด บ้านไม้ของฉันถูกเจ้าหมาป่า ซึ่งบ้านน้ำแข็งของมันละลาย มันจึงมายึดบ้านฉันไป มีสุนัข หมี และวัว พยายามช่วยฉันเอาบ้านคืนมา แต่พวกเขาก็แพ้และได้รับบาดเจ็บเพราะฉัน” เจ้ากระต่ายตอบ
ไก่อาสาจะช่วยเจ้ากระต่าย มันบินไปที่หน้าบ้านซึ่งเจ้าหมาป่านอนหลับอยู่ข้างใน แล้วส่งเสียง “เอ๊กอี๊เอ๊กเอ๊ก ! ฉันจะเฉือนเจ้ากระต่ายด้วยเล็บของฉันซึ่งแหลมคม”
เจ้าหมาป่าตะโกนตอบมาว่า “เดี๊ยว ขอฉันแต่งตัวก่อน”
ไก่ ขันอีกเป็นครั้งที่สอง "เอ๊กอี๊เอ๊กเอ๊ก ! ฉันจะเฉือนเจ้ากระต่ายด้วยเล็บของฉันซึ่งแหลมคม"
เจ้าหมาป่าตะโกนตอบมาว่า “เดี๊ยว ฉันกำลังใส่เสื้อขนสัตว์”
ไก่ ขันอีกเป็นครั้งที่สอง "เอ๊กอี๊เอ๊กเอ๊ก ! ฉันจะเฉือนเจ้ากระต่ายด้วยเล็บของฉันซึ่งแหลมคม"
เมื่อเจ้าหมาป่ารีบเปิดประตูออกมา ไก่ก็ใช้เล็บของมันจิกเจ้าหมาป่าจนหนีไป… เจ้ากระต่ายและไก่ก็อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข